Дурное Влияние (Bad Influence) byli jednym z najwcześniejszych, pionierskich zespołów post-punkowych w byłym Związku Radzieckim. Powstali w 1987 w Leningradzie (dziś Petersburg) z inicjatywy absolwentów tamtejszego uniwersytetu, zafascynowanych twórczością zespołów takich jak Joy Division, Bauhaus, Siouxsie And The Banshees czy The Birthday Party. Zespół stał się szerzej znany po występie na festiwalu w ich rodzinnym mieście w 1988 roku, a pierwszym ich “studyjnym” albumem był wydany własnym sumptem w 1989 roku “Неподвижность” (Immobility).
Jazdę rozpoczyna dynamiczny, kojarzący się trochę z szybszymi kawałkami naszej rodzimej Aurory, “24 часа” będący hołdem dla Iana Curtisa. Po nim następują ciężki “Если я лгу”, ponury “Дай мне уйти” i tytułowy “Неподвижность” w którym wokalista momentami naśladuje manierę wczesnego Petera Murphy’ego. Kolejne utwory, “Жизнь как болезн” i “Мёртвые смотрят вверх” utrzymane są w nieco lżejszych, Banshees’owo – Cure’owych klimatach, zaś “Сейчас” gdyby nie okazjonalne wrzaski wokalisty, mógłby spokojnie znaleźć się na którejś z wczesnych płyt Roberta Smitha i spółki. W przedostatnim, powolnym, “Спать” na pierwszy plan wybija się perkusja, wybijająca miarowy, powolny rytm, okazjonalnie urozmaicana minimalistycznymi zagrywkami gitary i monotonnym głosem wokalisty. Ostatni utwór na płycie, “Меня” to ponowna wycieczka w stronę The Cure; akcentem nieco humorystycznym (choć zapewne niezamierzonym) są w nim falsetowe zaśpiewy wokalisty.
Materiał powstawał prawie dwa lata, i niestety słychać to wyraźnie – utwory sprawiają wrażenie nagranych w sporych odstępach czasu, co skutkuje tym, że całość brzmi jak zbiór demówek, do tego dość kiepskiej jakości – może dodaje im to specyficznego “undergroundowego feelingu”, ale sporo osób będzie to najzwyczajniej drażnić. Osobne zdanie należy się kwestii językowej – może ona niektórych zniechęcić, ale ja osobiście zdecydowanie wolę takie podejście, niż próby śpiewania po angielsku, co wokalistom w tej części świata bardzo często wychodzi po prostu beznadziejnie. Album, ogólnie rzecz biorąc, jawi się jako mieszanka wspomnianych na wstępie inspiracji muzyków, występujących w różnych proporcjach i kombinacjach; moim zdaniem jednak, wzorowanie się na najlepszych nie jest grzechem śmiertelnym, o ile robi się to w sposób w miarę ciekawy i zajmujący słuchacza; do takich albumów zaliczam właśnie “Неподвижность” – nie zaszkodzi posłuchać, jak z post-punkiem radzili sobie nasi wschodni sąsiedzi.
Bad Influence – “Immobility” – Wydanie Własne 1989